من با توام...

عمران جان متاسفم...قبول نشدم...دیدم چطور صدات گرفت...الهی بمیرم چند لحظه اصلا حرف نزدی...متاسفم

ببخشید امیدت رو ناامید کردم

خدا فراموشم کرده...من برای خدا تموم شدم و براش وجود خارجی ندارم...خدا هیچوقت به من کمک نکرد...خدای همه بود و هست جز من...خدای آن دیگری

کاش بودی 

کاش دوسم داشتی

کاش همسرم بودی

کاش مال من بودی

خسته م از این همه تنهایی...

تنها قشنگی روزای من فکر به تو هست...عمرانم

عمران کاش من همون دختر خوشبختی بودم که روزی همسر تو خواهد شد...این فقط یه خوابه

تو هیچ حسی بهم نداری

میدونی چه فکری از همه بیشتر داغونم میکنه؟

که یکی دیگه همسرت بشه...اینکه روزی تو رو با همسرت ببینم...قطعا اونروز روز مرگ منه...

تو اولین  تنهاترین و واقعی ترین عشق همیشگی منی...با ابسیلون ابسیلون وجودم دوستت دارم عشق پاک من

خدا یعنی منم روزی دلم شاد میشه...یعنی به آرامش میرسم

خدا بریدم

به نام خدایی که منو از یاد برد

به نام خدایی که هر چی صداش زدم نشنید

به نام خدایی که حسرت تمام ارزوهام رو به دلم گذاشت

به نام خدایی که هر چی در خونه ش رو زدم باز نکرد

به نام خدایی که مسبب اشک الان منه

به نام خدایی که به خاطر بی توجهیش به من دلم رو بیشتر از همه خلقش به درد اورد

به نام خدایی که خدای همه شد جز من

به نام خدای آن دیگری

یکی از بدترین اتفاقات این بود که اهنگ دلشوره دارم رو برام فرستادی

مطمئن شدم حسی بهم نداری....خداااا داعونم

سلام عمران جان

مدت هاست که باهات صحبت کردم...دیگه نیستی کلا...نه پیامی نه زنگی...شاید من 10 تا پیام بدم تا تو یکی رو جواب بدی...میدونم دوسم نداری و با این برخوردها میخوای برم...اما نمیدونی همین هم برای من لذت بخشه...در دل و زندگیت جایی ندارم اما کل وجود و زندگیمی...تو عمرم ادمی به خوبی و پاکی تو ندیدم...به بزرگی تو...کاش تو رو داشتم...کاش همسرم بودی...کاش

و من تو را دوست مي‌ دارم ...

و من تنفس تو را،

مگو های راز آلود تو را،

دوست ميدارم؛

تو...

از همان تكلم نخست،

مرا از مزامير اندام خويش آفريده‌ ای

 

من با توام

می خواهم آغشته عطر تو زندگی کنم

این رد عطر توست

که از حیرت بادهای شمالی

شب را به بوی بابونگی برده است

تو کیستی که تاک تشنه

از طعم تو

به تبریک "مِی" آمده است .